قرمز و سبز
یکشنبه 26 آذر 1385مدتی است که مانند انسانی هستم که پشت چراغ قرمزی که قرار نیست سبز شود ایستاده ام٬ نه جرات می کنم به راهم ادامه دهم و نه کسی چراغ را درست می کندُ٬ نمی دانم چه مدتی است که ایستاده ام٬ می دانم که خسته ام٬
می دانم که خیابان زندگی را وقتی دوست دارم که سر همه چهار راه هایش چراغها قبل از رسیدن من سبز می شوند٬ می دانم بدون چراغ قرمز رنگ سبز مفهوم خود را از دست می دهد ولی باز هم به چراغ قرمز عادت نمی کنم٬ هر بار که پشتش گیر می کنم حس انسانی را دارم که به موقع حرکت نکرده است وبه خودم می گویم کاش زودتر راه افتاده بودم٬ دخترم می گوید مامان اینقدر نگو کاش و من به توی دلم می گویم ای کاش اینقدر ای کاش نمی گفتم٬
يادداشت ها | بازگشت به صفحه اول
دنبالک:
آدرس دنبالک براي اين مطلب: http://www.donyayeman.com/cgi-bin/mt/mt-tb.cgi/552