دنيای من

جاده های پر پيچ و خم زندگيم. جادهای سر سبز شمال که ميشد تمامی ترسهای کودکی، اضطرابهای نوجوانی را در ميان جنگلهای انبوهش پنهان کرد.

جویبارهايش غم سرخوردگی های جوانی را ميشستند و با خود می بردند.

آمده بودم به ديدار دوباره گذشته، سفری بس دشوار، ضبط ماشين ترانه مرا ببوس را پخش می کند و من در پشت پرده ايی از اشک به مناظر اطرافم نگاه می کنم تا يک بار ديگر، در دوست ها به جستجوی سرنوشتم برگردم.