ناتوانی
چهارشنبه 15 اسفند 1380و اين جهان پراز صداي پاي مردميست كه همچنان كه تو را مي بوسند در ذهن خود طناب دار تو را مي بافند
تو دفتر كارم نشسته ام وبه ياد اين جمله فروغ ميافتم
حالم از همكارهاي دوروي بلژيكيم داره به هم مي خوره
بدبختي اينه كه حتي وقتي دارم از خشم منفجر ميشم هم نمي تونم دهنم رو وا كنم و به زبون مادريم هر چي فحش هست نثارشون كنم
تجربيات کاري | بازگشت به صفحه اول
دنبالک:
آدرس دنبالک براي اين مطلب: http://www.donyayeman.com/cgi-bin/mt/mt-tb.cgi/351